Naukowcy

Ignacy Łukasiewicz

Ignacy Łukasiewicz (1822–1882) był farmaceutą, wynalazcą lampy naftowej, twórcą polskiego przemysłu naftowego.

Życiorys Ignacego Łukasiewicza

Ignacy Łukasiewicz przyszedł na świat w miejscowości Zaduszniki w roku 1822. Nauk udzielali mu ojcowie pijarzy. Chodził do rzeszowskiego gimnazjum. Przez wzgląd na brak funduszy na jego dalsze kształcenie, ścieżkę edukacyjną zakończył właśnie na gimnazjum. Podjął się więc pracy, a centrum zainteresowania zostało wtedy aptekarstwo – pracował w tym kierunku w Łańcucie, później przeniósł się do Rzeszowa. Był to czas, gdy również rozwijał się patriotycznie, a to jako działacz Towarzystwa Demokratycznego Polskiego. Został wkrótce aresztowany. Po odzyskaniu wolności otrzymał nakaz, by zamieszkać we Lwowie, dokąd też się udał, zostając lwowskim aptekarzem. Miały miejsce wtedy i decyzje związane z dalszym tokiem kształcenia, ponieważ podjął studia na farmacji krakowskiej i wiedeńskiej, otrzymując dzięki temu dyplom, więc również odpowiednie kwalifikacje poparte dokumentami. Zdradzał jednocześnie Ignacy Łukasiewicz wiele innych zainteresowań, na przykład już wtedy przedmiotem jego naukowych analiz został olej skalny. Badanie swe prowadził na tyle intensywnie i z zaangażowaniem, by otrzymać w efekcie tak zwaną naftę świetlną – substancję, na której to z kolei oparł swój wynalazek, czyli lampę naftową. Wynalazek szybko upowszechnił się, dając mu sławę i środki do dalszych działań, natomiast zwykło się przyjmować, iż rok 1953 jest momentem narodzenia się krajowego przemysłu naftowego.

Ignacy Łukasiewicz wciąż i bez ustanku kontynuował swe prace, kolejnym celem bowiem jego były próby poprawy efektywności lamp naftowych pod kątem jak najszerszego zastosowania ich w gospodarce. Nowym miejscem jego zamieszkania zostały Gorlice. Zostaje wówczas właścicielem spółki naftowej pierwszej w świecie. Celem spółki było rzecz jasna wykorzystanie ropy, przy czym równocześnie pracował nad efektywnością i innowacjami w zakresie wydobycia i pozyskiwania nafty. Miejscowością, którą uczynił siedzibą spółki, było podkarpackie miasto — Krosno. Natomiast miejscowość Ulaszowice zasłynęła później z opracowanej przez Łukasiewicza i wybudowanej destylarni — w roku 1856. Wkrótce pracę okazały się niezwykle owocnymi. Oto powstała wówczas wiertnica ręczna oraz maszyna parowa do napędu owych wiertnic, co odbyło się w roku 1862. Jednocześnie stały rosnący dochód Łukasiewicz zaczął przeznaczać na sponsorowanie działalności charytatywnych – fundował też budowę mostów, kościołów i szkół. Punktem kulminacyjnym jego działalności zostało założenie Towarzystwa Naftowego, które założył sam i na czele którego sam stanął, biorąc odpowiedzialność za wszystkie prace w tym kierunku. Zajmował się również poprawą kondycji i sprawnością praw socjalnych dotyczących pracowników, zwłaszcza tych, którzy u niego pracowali. Wreszcie w 1873 roku papież Pius IX zdecydował się odznaczyć Ignacego Łukasiewicza Orderem Św. Grzegorza oraz tytułem szambelana papieskiego.

Zmarł w 1882 roku na zapalenie płuc. Został pochowany w Zręcinie.

Zobacz także

Przeczytaj także artykuł: Ignacy Łukasiewicz – Ciekawostki, Życiorys, Informacje, Żona, Dzieci