Antoni Macierewicz

Antoni Macierewicz urodził się 3 sierpnia 1948 roku w Warszawie. Jest polskim politykiem, historykiem, nauczycielem akademickim i publicystą.

Krótki życiorys Antoniego Macierewicza

Antoni Macierewicz urodził się w Warszawie 3 sierpnia 1948 roku. Studiował historię na Uniwersytecie Warszawskim. Brał wówczas w 1968 roku udział w strajkach studenckich. Od 1976 roku prowadził działalność w KOR, co blokowało mu drogę w kierunku doktoryzowania się i pracy w PAN. W ramach KOR-u współpracował z Jackiem Kuroniem i Adamem Michnikiem. Organizował m.in. zbiórki pieniędzy z przeznaczeniem dla najbardziej dotkniętych represjami władz. Był sekretarzem naukowym Ośrodka Badań Społecznych związku NSZZ „Solidarność”. Był chwilowo wykładowcą Uniwersytetu Jagiellońskiego, jednak karierę przerwał stan wojenny, został bowiem internowany. Uciekł z internowania i żył w ukryciu do 1984 roku, a to jako redaktor kilku podziemnych czasopism. Był przeciwnikiem rozmów „okrągłego stołu”. W  1991 roku Macierewicz trafił do sejmu. W latach 1991-1992 był ministrem spraw wewnętrznych. Jako poseł Ruchu Odbudowy Polski do sejmu powrócił w 1997 roku, natomiast w wyborach w 2001 roku został posłem jako reprezentant Ligi Polskich Rodzin. Od 2005 roku jest aktywnym działaczem Prawa i Sprawiedliwości. W rządzie kierowanym przez Jarosława Kaczyńskiego był ministrem obrony narodowej. Po katastrofie smoleńskiej przewodniczy zespołowi parlamentarnemu ds. wyjaśnienia przyczyn katastrofy. W kolejnych wyborach (2011, 2015) został ponownie wybrany jako kandydat partii PiS. W 2015 roku został ministrem obrony narodowej. 9 stycznia 2018 ze stanowiska ministra obrony narodowej odwołany.

Biografia rozszerzona Antoniego Macierewicza

Blokowane ambicje

Antoni Macierewicz urodził się 3 sierpnia 1948 roku w Warszawie. Pochodzi z rodziny, w której rodzice byli pracownikami naukowymi. W roku 1966 podjął studia historyczne w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Zasilił wówczas radę wydziałową Zrzeszenia Studentów Polskich. Zaangażował się w polityczną działalność opozycyjną, będąc wtedy jednym z założycieli organizacji Liga Niepodległościowa. W lutym 1968 był zaangażowany w zbieranie podpisów pod listem protestacyjnym do Sejmu PRL, a ściślej listu wymierzonego przeciwko odgórnej decyzji zdjęcia ze sceny Teatru Narodowego słynnych “Dziadów” Adama Mickiewicza w reżyserii Kazimierza Dejmka. Natomiast w marcu 1968 został karnie zawieszony w prawach studenta, ponieważ był uczestnikiem pikiet studenckich tegoż miesiąca w 1968. Był również aresztowany tymczasowo, spędzając w więzieniu kilka miesięcy. W efekcie jednak udało mu się ukończyć studia w roku 1971.

Działacz KOR

W latach 1973–1975 koordynował słynną akcję pisania listów protestacyjnych do Sejmu PRL, poddając w głęboką wątpliwość zmiany dotyczące treści konstytucji PRL, a ściślej zapisu o “wieczystym sojuszu z ZSRR”. Później ubiegał się o stanowisko w Polskiej Akademii Nauk, lecz bez powodzenia. W reakcji na to padła dla niego propozycja pracy w bibliotece, jednak nie podjął tego stanowiska. Od 1975 do 1976 pracował w Katedrze Iberystyki na Uniwersytecie Warszawskim, wykładał wówczas historię Ameryki Łacińskiej. Pisał wtedy do czasopisma “Etnografia Polska” jak również uczył się lokalnego języka Ameryki Południowej – języka keczua. W styczniu 1976 podjął przewód doktorski, przerwany pół roku później ze względu na jego zaangażowanie w działalność Komitetu Obrony Robotników. Był w tym czasie autorem napisanej książki pt. “Ameryka Łacińska w krzywym zwierciadle”, jednak z uwagi na całokształt swych działań pozycja ta nie została dopuszczona do druku. Dalszą karierę w Polskiej Akademii Nauk uniemo¿liwia³a mu wspomniana aktywnoœæ w KOR. W ramach działań KOR-u blisko współpracował wtedy z Adamem Michnikiem i Jackiem Kuroniem.

NSZZ “Solidarność”

Był następnie na stanowisku sekretarza naukowego Ośrodka Badań Społecznych NSZZ “Solidarność”. Zaistniał dzięki temu w 1981 roku jako wykładowca na Uniwersytecie Jagiellońskim, ale karierę anulował skutecznie stan wojenny – Antoni Macierewicz został poddany  internowaniu, a to jako wówczas jeden z członków komitetu strajkowego Stoczni Gdańskiej. Z tegoż internowania udało mu się zbiec, więc żył w ukryciu do 1984 roku, kierował jednak wówczas pracami w ramach kilku tytułów czasopism podziemnych. Był przeciwnikiem kompromisu z władzami, tym samym był przeciwnikiem “okrągłego sto³u”.

Parlamentarzysta III RP

Już w czasach III RP Macierewicz podjął się działalności parlamentarnej. Bardzo wcześnie, bo jeszcze w roku 1989 współtworzył ugrupowanie: Zjednoczenie Chreścijańsko – Narodowe, w którym pełnił funkcję wiceprezesa. Natomiast w roku 1990 zasilił skład Komitetu Obywatelskiego, jaki miał miejsce przy Lechu Wałęsie. W 1991 roku znalazł się na liście Wyborczej Akcji Katolickiej. Sukcesy nadeszły w latach 1991-1992, ponieważ był osobą decyzyjną wówczas jako minister spraw wewnętrznych w rządzie Jana Olszewskiego.  Był w roku 1993 osobą odpowiedzialną za reaktywacje Akcji Polskiej. W 1995 był w Ruchu Odbudowy Polski, później został wiceprzewodniczącym rady naczelnej ROP. W tej partii doszło wkrótce do rozłamu, wówczas to objął prezesure nowej partii Ruch Katolicko – Narodowy. W latach 1996–1997 współdziałał jako redagujący w Obywatelskim Projekcie Konstytucji.

Lata dwutysięczne

Kolejny sukces odnotował w roku 2001, czyli po kolejnych wyborach. Wtedy to został wybrany na reprezentanta Ligi Polskich Rodzin. Warto przy tym podkreślić, iż w IV kadencji, od 2004 do 2005, Antoni Macierewicz zajął się sprawą korupcjogennej prywatyzacji firmy Orlen.

Od 2005 roku jest w partii Prawo i Sprawiedliwość. Od lipca do listopada 2006 obejmował tekę jako wiceminister obrony narodowej, a to w rządzie, którego pracami kierował Jarosław Kaczyński.  Został później powołany na stanowisko szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego. Został słynnym likwidatorem oficjalnych działań Wojskowych Służb Informacyjnych oraz sprawnym weryfikującym kadry WSI, a także był wówczas pełnomocnikiem, m.in. ds. tworzenia służb kontrwywiadu wojskowego. Był i pozostaje współpracownikiem katolickich mediów takich jak telewizja Trwam I Radio Maryja. Następnie został z ramienia PiS ponownie posłem.

Historia najnowsza

Katastrofa smoleńska była powodem, iż stanął wkrótce po niej na czele specjalnego zespołu parlamentarnego, mającego na celu wyjaśnienie wszystkich przyczyn katastrofy w Smoleńsku. W kolejnych wyborach z roku 2011 i z 2015 został ponownie wybrany kandydatem PiS.  Od 2015 roku do stycznia 2018 był ministrem obrony narodowej.

Ciekawostki o Antonim Macierewiczu

• Wielokrotnie karany grzywnami przez władze PRL, wielokrotnie przeszukiwano jego mieszkanie, zatrzymywano go na 48 godzin ponad dwudziestokrotnie.
• Uzyskał w roku 2002 ponad 1% poparcia w wyborach na stanowisko prezydenta Warszawy.
• Był likwidatorem oficjalnych struktur WSI.
• Był i pozostaje aktywnym zwolennikiem lustracji.
• Opanował umiejętność posługiwania się jednym z języków ludu zamieszkującego dolinę Amazonki.
• W czasie internowania zachorował. Przebywając w szpitalu skorzystał z okazji i udało mu się zbiec, żył wówczas w ukryciu do 1984 roku.
• Jego ojciec był ofiarą stalinizmu, co według źródeł rzutuje na stanowczy antykominizm Macierewicza.
• Jest obok takich jak Adam Michnik i Jacek Kuroń osobą o najbogatszym życiorysie, zwłaszcza jeśli brać pod uwagę działalność za czasów PRL.

Cytaty Antoniego Macierewicza

„Ale to jest norma na świecie, że sprawiedliwość bywa niesłychanie rzadkim ptakiem na naszej planecie.”

„Czymże innym jest sytuacja, w której ginie cała elita, w której odcięta zostaje głowa narodu? To jest wypowiedzenie wojny, nawet jeżeli kolejny atak będzie odłożony o rok, dwa, pięć, to trzeba sobie zdawać sprawę – to jest wypowiedzenie wojny.”

„Gross i opierający się na jego tezach Kwaśniewski kontynuują ubecką linię oskarżeń wobec Polaków. Ich stanowisko nie ma nic wspólnego ani z prawdą, ani z analizą historyczną. Jest politycznym oszczerstwem wymierzonym przeciwko Narodowi Polskiemu.”

---

Zdjęcie: Adrian Grycuk