Św. Franciszek z Asyżu przyszedł na świat 1181 lub 1182 roku w Asyżu. Zmarł w październiku 1226 roku koło Asyżu – w Porcjunkuli. Był założycielem zakonu franciszkanów, a pośrednio również tercjarzy i klarysek, misjonarzem mistykiem średniowiecznym i stygmatykiem, świętym Kościoła katolickiego, ze szczególnym uwzględnieniem jego patronowania ekologii.
Spis treści
Krótki życiorys św. Franciszka z Asyżu
Święty Franciszek z Asyżu był urodzonym w 1181 lub 1182 roku duchownym katolickim zwanym li także Biedaczyną z Asyżu. Był tym, który to założył klasztor franciszkanów, a także i inne, jak klarysek i tercjarzy. Przez Kościół katolicki Franciszek jest uznawany świętym. Franciszka z Asyżu zwykło uważać się prekursorem ekologii.
Franciszek przyszedł na świat w rodzinie majętnego kupca nazwiskiem Pietro Bernardona. Jego matka Pika dała synowi na imię Jan, które zmienił później na Francesco, podobno ze względu na specjalną sympatię tegoż wobec Francji. Franciszek miał także brata imieniem nie mniej oryginalnym, mianowicie Anioł. Franciszek uzyskał podstawowe wykształcenie w szkole parafialnej.
Franciszek z Asyżu miał według źródeł uczestniczyć w wojnie między Asyżem a położoną obok Perugią, co spowodowało jego uwięzienie w Perugii, a oficjalnym powodem była rzekoma zdrada towarzysza. Został jednak uwolniony w 1204 roku ze uwagi na ciężką chorobę.
W kościele San Domiano Franciszek miał usłyszeć głos Jezusa Chrystusa, który to przemawiał do niego z krzyża. Postanowił wówczas żyć w pokucie; miał także siła swych wysiłków odrestaurować kaplice takie jak San Domiano, następnie San Pietro i wreszcie kaplicę Matki Bożej Anielskiej w Porcjunkuli pod Asyżem. Prowadził swe życie samotnicze. Franciszek pomagał chorym, zwłaszcza trędowatym. Gromadził jednakowoż swych towarzyszy, z którymi głosił takie idee jak miłość, czystość i ubóstwo.
Zmarł 3 października 1226 roku.
Biografia rozszerzona św. Franciszka z Asyżu
Ojciec Franciszka był zamożnym kupcem. Matka uchodziła i za osobę rozumną. Franciszek wpierw zdobył podstawy wykształcenia w szkole parafialnej w Asyżu.
Mając jednak swych 21 lat, wziął Franciszek udział w wojnie między Asyżem a Perugią. Efekt był taki, że Franciszek został uwięziony w Perugii. Uwolniony natomiast w 1204, a to ze względu na fakt, że zapadł na rzeczywiście ciężką chorobę. Powrócił wówczas do Asyżu. Rok 1205 jest w jego biografii przełomowym, ponieważ początkiem powolnego procesu jego nawrócenia. Miał bowiem wizję, która wpłynęła na koleje jego życia. W asyskim kościele San Damiano usłyszał znowu głos Chrystusa, który kazał mu iść by odbudować kościół. Podjął się zatem Remontowania kościoła, sprzedając w tym celu konia oraz zabierając ze sklepu ojca kilka dużych beli sukna (co spowodowało konflikt z ojcem). Ojciec najpierw zdecydował się syna uwięzić, aby jednak potem zaprowadzić go przed sąd biskupi. Tenże natomiast orzekł, że Franciszek ma zwrócić ojcu stosowne koszty, na co Franciszek nagle oświadczył, iż nie ma on ojca – następnie zdjął odzienie, i razem z pieniędzmi oddał ojcu. Rozpoczął wówczas to życie pokuty, m.in. zostając asystentem w leprozorium. W latach 1206-1208 Franciszkowi udało się odrestaurować takie podasyskie kaplice jak San Damiano, również San Pietro jak i kaplicę Matki Bożej Anielskiej, która stoi pod Asyżem.
24 lutego 1208 roku był tymczasem dla Franciszka przełomowy. Uderzony wtedy usłyszanymi w czasie mszy słowami, a które dotyczyły stylu życia apostolskiego, Franciszek zdecydował zdjąć habit eremicki i przywdział prostą brązową tunikę – czyli typowo plebejski strój. Z bosymi stopami zaczął wtedy Franciszek wzywać ludzi do czynienia pokuty. Wkrótce wokół Franciszka było już kilka osób, które z tymi samymi pobudkami wyruszyły czyniąc dobro.
Nadeszła i wiosna roku 1209, kiedy to Franciszek poprosił w Rzymie o zatwierdzenie reguły swego autorstwa. Papież Innocenty III przystał na prośbę Franciszka zatwierdzając franciszkański sposób życia, polecając im głoszenie nawrócenia i pokuty.
W 1211 albo 1212 roku Franciszek przyjął w Porcjunkuli, czyli swej siedzibie, późniejszą świętą Klarę, której pomógł w ucieczce z domu; wówczas pozwolił to Franciszek ukonstytuować się Drugiemu Zakonowi – klaryskom. Wokół Franciszka wtedy i wokół jego braciom zaczyna formować się grupa pokutników, dając później początek Trzeciemu Zakonowi. Wszedł też w relacje z sympatii, jaką budził we Franciszku Dominik Guzman (twórca zakonu dominikanów).
W 1219 roku Franciszek wreszcie zdecydował się na wyruszenie na Bliski Wschód. Wpierw trafił do Egiptu odbywając audiencje u Sułtana, by Na początku 1220 roku nawiedzić miejsca święte Palestyny.
Po powrocie do Włoch Franciszek zdecydował się zrzec przywództwa nad zakonem, wyznaczając następcę, brata nazwiskiem Pietro Cattaniego. 29 listopada, na prośbę Franciszka, papież Honoriusz III zatwierdził specjalna swa bullą przedłożoną mu przez „Biedaczynę” regułę („Reguła zatwierdzona”).
W nocy z 24 na 25 grudnia 1223 roku wydarzyło się coś wyjatkowo ciekawego, ponieważ Franciszek urządził pierwszą w historii szopkę bożonarodzeniową. W następnym roku, około 14 września, Franciszek otrzymał stygmaty. Przeszyć miał go straszny ból, a gdy ocknął się, ujrzał, że ma przebite gwoździami stopy i nadgarstki, bok zaś również otwarty. W 1225 roku Franciszek zaczął coraz bardziej zapadać na zdrowiu – zwłaszcza dotyczyło to choroby oczu. Poddał się zabiegom lekarskim, lecz bezskutecznie. Ułożył wówczas swą „Pieśń słoneczną”.
Ostatnie miesiące swego życia Franciszek spędzał podróżując z miasta do miasta, by ostatecznie powrócić do Asyżu. Umarł w sobotę 3 października 1226 roku.
Ciekawostki o św. Franciszku
- Gdy wyruszył Franciszek na Bliski Wschód, trafił wpierw do Eiptu. Tam spotkał się na audiencji z sułtanem Melek el-Kamelem. Zaproponował wówczas temu władcy, by odrzucił wiarę w Mahometa, a przyjął słowo Chrystusa. Mimo rzeczywiście wielkiej obrazy, jaką była taka propozycja, sułtan zdał się na intelekt i zapytał Franciszka, co uczyni, by dowieść prawdziwości swojej wiary. Franciszek wówczas to zaproponował, by rozpalono wielki ogień, przez który przejdą Franciszek i sułtańscy derwisze, a Bóg uczyni sąd i jeśli zechce, to on to, Franciszek, przejdzie przez płomienie nietknięty. Jednak wtedy derwisze sułtana nie podjęli wyzwania, sam sułtan zaś po prostu odesłał Franciszka, dając mu firman na drogę, by nikt nie ważył się skrzywdzić owego Biedaczyny.
- Umarł położony na własne życzenie bez ubrań na gołej ziemi.
- Swą „Pieśń słoneczną” napisał św. Franciszek będąc w swym niezwykłym stygmatycznym uniesieniu. Miał bowiem faktycznie słyszeć gdzieś wewnątrz siebie pieśń oraz widzieć ją na tle wschodzącego Słońca.
Cytaty św. Franciszka
„Bóg jest radością, dlatego przed swój dom wystawił Słońce.”
„Ci, którzy otrzymują władzę, na tyle mogą się nią szczycić, na ile szczyciliby się, gdyby im zostało powierzone zadanie obmywania nóg braciom.”
„Dlaczego Miłość nie jest kochana?”
„Grzeszy człowiek, który chce otrzymać od swego bliźniego więcej, niż jest gotów dać sam z siebie Bogu.”
„Jestem ignorantem i niepiśmienny.”
Polecamy
Zapraszamy do katolickiego sklepu internetowego Nieboimysie.pl, w którym możesz kupić koszulki z ewangelicznym przesłaniem, okładki na Biblię i inne ciekawe artykuły religijne.
