Piotr Fronczewski - biografia, życiorys, ciekawostki, cytaty

Piotr Fronczewski przyszedł na świat w Łodzi 8 czerwca 1946 roku. Jest polskim aktorem teatralnym, filmowym i dubbingowym, piosenkarzem, satyrykiem, jak również reżyserem teatralnym oraz pedagogiem.

Spis treści

Biografia i życiorys Piotra Fronczewskiego

Jako absolwent warszawskiej Wyższej Szkoły Teatralnej, Piotr Fronczewski dostał angaż w zespole Teatru Narodowego, gdzie przepracował artystycznie do roku 1969. Później kolejno mógł zatem występować na deskach takich placówek jak Teatr Współczesny, Dramatyczny, Studio oraz Ateneum. Często gościł na scenie popularnego Teatru Telewizji. Występuje do dziś także w kabarecie Jana Pietrzaka, czyli w satyrach kabaretu „Pod Egidą”.
Już jako chłopiec dwunastoletni Fronczewski pojawił się w filmie w reżyserii Stanisława Różewicza, pod tytułem „Wolne miasto”, który to ukazał się w roku 1958. Kolejnym filmem, w którym wystąpił w roku 1967 był ten zatytułowany „Westerplatte”. Odegrał później znakomitą rolę lekarza w fabularnym debiucie Edwarda Żebrowskiego, a to pod tytułem „Ocalenie”, który ukazał się w 1972 roku – Piotr Fronczewski otrzymał za to nagrodę na festiwalu filmowym odbywającym się w Łagowie. Jego filmową żoną w produkcji z 1975 roku „Bilans kwartalny” Krzysztofa Zanussiego została Maja Komorowska. Natomiast w „Ziemi obiecanej” Andrzeja Wajdy z roku 1974, Fronczewski wcielił się w zbuntowanego Horna. Wcielił się również w tytułową postać w filmie Włodzimierza Haupe zatytułowanym „Doktor Judym”, czyli w roku 1975. Później przyszła kolej na film „Kung-fu” z roku 1979, w reżyserii Janusza Kijowskiego, w którym aktor zagrał zwolnioną z pracy postać Witka, który to został bez wątpienia najważniejszym filmem kina moralnego niepokoju.

Wreszcie w 1983 roku Fronczewski po raz pierwszy wcielił się w postać Pana Kleksa, mianowicie bohatera bajki Jana Brzechwy i cyklu czterech filmów wyreżyserowanych przez Krzysztofa Gradowskiego. Był później sekretarzem w cieszącym się popularnością filmie „Ucieczka z kina Wolność” z roku 1990. Został też biznesmenem w „Żegnaj Rockefeller”, który ukazał się na wielkim ekranie w roku 1992. Jako wiceprezes w serialu „Ekstradycja 2” mógł pokazać swój warsztat wypracowany wcześniej.

Nie był to bynajmniej koniec jego kariery, gości do dziś przecież w teatrze, również tym telewizyjnym, który emituje kreacje Fronczewskiego, jak na przykład tą w roli ojca serialu „Rodzina zastępcza”.

Trójka wielkich polskiego kina, takich jak Gustaw Holoubek, Zbigniew Zapasiewicz i Tadeusz Łomnicki, podczas dyskusji zawiązanej przed kamerami programu TV, uznali dość jednogłośnie, iż wśród studentów od 1965 Piotr Fronczewski obok takich jak Wojciech Pszoniak i Andrzej Seweryn, Fronczewski należy zdecydowanie do pierwszej trójki najwybitniejszych polskich aktorów teatralnych oraz dramatycznych. Piotr Fronczewski dysponuje wpisującym się świetnie w walory radiowe głosem, przez co poprowadził w stacji RMF FM program pt. „Koniec Wieku”, a to wraz z Piotrem Metzem. Nie był to przypadek bynajmniej odosobniony, ponieważ Fronczewskiego wybrano do roli czytającego „Harry’ego Pottera”, ale i tego co miało miejsce później na falach Programu Trzeciego Polskiego Radia, mianowicie wybrano go do czytania książki Janusza Głowackiego „Z głowy” oraz „Good Night Dżerzi”. Oprócz tego Fronczewski czytał na falach RMF FM również słynny „Kod Leonarda da Vinci”.

W 2015 roku wyszła na rynek księgarski autobiografia Piotra Fronczewskiego, pt. „Ja, Fronczewski”, którą twórcy utrzymali w formie rozmowy Fronczewskiego z Marcinem Mastalerzem. Ale nie tylko to godne jest zaznaczenia. Analizując bowiem biografie Piotra Fronczewskiego mamy do czynienia z człowiekiem, na bazie którego odbyło się w Polsce aż dziewięć kampanii reklamowych. Pośród produktów które były w tym pierwsze, był preparat Biosteron, natomiast ostatnia z kampanii reklamowych z Fronczewskim odbyła się całkiem niedawno, bo i w roku 2019, a był to napój Coca-Cola.

Drogą reasumacji działań Fronczewskiego na polu teatralnym i filmowym warto zaznaczyć, iż zostaje on przedstawiony w filmie „Miś” Stanisława Barei jako aktor epokowy i największego formatu, co może wprawdzie z lekką nutką ironii, ale jednak dawać do myślenia na temat wszystkich wysiłków aktorskich tego artysty.

Ciekawostki o Piotrze Fronczewskim

Piotr Fronczewski jako laureat Nagrody Prezesa Rady Ministrów za „twórczość dla dzieci” (czyli za odegranie popularnej kreacji w „Akademii Pana Kleksa”) dostał też później „Złotą Kaczkę” w ramach rozpatrywanej przez jury kategorii: najlepszy polski aktor, za rok 1985, by móc wreszcie zostać laureatem niezwykle prestiżowego Superwiktora ’96.
Dziś wiadomo juz ponad wszelką wątpliwość, iż w latach 70. Piotr Fronczewski został objęty programem inwigilacji, jaką podejmowała wtedy Służba Bezpieczeństwa PRL, a rzekomym powodem akcji było udzielanie się Fronczewskiego regularne w Kabarecie Pod Egidą.
Oprócz występów w kinie, telewizji i radio, Fronczewski jako Franek Kimono śpiewał nucone później przez cała Polskę przeboje muzyki popularnej.

Cytaty Piotra Fronczewskiego

„Ja nie przywiązuję żadnej wagi do swojego śpiewania. Ono ma charakter przypadkowy, wyrywkowy. Ja nie uważam się za aktora śpiewającego – niech mnie ręka boska broni i uwolni od tej nomenklatury. Nie umiem śpiewać, nie szkoliłem się szczególnie w tym kierunku. Ja sobie „radzę”, nie śpiewam – tak bym to określił. Dysponuję jakimś standardowym wyposażeniem słuchowo-wokalnym i to jest wszystko. Nie mam ambicji śpiewaczych, piosenkarskich. Aczkolwiek, gdyby można było z tego wyodrębnić jakiś taki nurt piosenki literackiej o charakterze refleksyjnym, z taką poświatą filozoficzną, dającą się zamknąć w rygor piosenki, to może bym spróbował. Na przykład Przegląd Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu – do tej pory nie rozumiem, co to znaczy. Z całą pewnością nie jestem aktorem śpiewającym.”