Lenin

Włodzimierz Lenin (ur. 10 kwietnia 1870 roku w Symbirsku, zm. w Gorkach 21 stycznia 1924 roku), był teoretykiem i ideologiem głoszącym komunizm, autorem tak zwanego leninizmu, który próbował adaptować marksizm na grunt rosyjski.

Krótki życiorys Lenina

Władimir Iljicz Lenin, przyszedł na świat w roku 1870 w Symbirsku. Uczył się w gimnazjum. Później studiował prawo. Chwilowo przebywał na zesłaniu, następnie ukończył studia. Był obrońcą sądowym. W roku 1895 roku utworzył Związek Walki o Wyzwolenie Klasy Robotniczej. Ponownie został karnie zesłany na Syberię. Po zwolnieniu emigrował do Niemiec, gdzie przyjąwszy pseudonim Lenin redagował gazetę rewolucyjną „Iskra”. Był wyznawcą i członkiem bolszewików, wkrótce ich przywódcą. Lata 1912 – 1914 był korespondentem gazety rosyjskiej „Prawda”, przebywając w Krakowie. Podczas I wojny był w Szwajcarii. Brał udział w obradach II Międzynarodówki jako bolszewik przeciwny wojnie. W 1917 roku powrócił do Rosji i ogłosił swe tezy kwietniowe. Musiał znowu okresowo uchodzić z Rosji. Do swej ojczyzny wrócił jednak tym razem bardzo szybko. Przejął władzę w październiku 1917. Jednocześnie był sprawcą wybuchu wojny domowej. Jako autor „czerwonego terroru” utworzył Czeka – siły specjalne do walki z „elementami” burżuazyjnymi i antyrewolucyjnymi. Nastał za jego sprawą rosyjski komunizm wojenny, charakteryzujący się nacjonalizacją przemysłu, systemem kartkowym i kolektywizacją rolnictwa. Okazało się to katastrofalne w skutkach, wskutek czego Lenin podjął w roku 1921 próbę wprowadzenia do ręcznego zarządzania gospodarką elementów rynkowych. W 1922 roku był twórcą III Międzynarodówki. Powstało wtedy ZSRR. Lenin zakończył wojnę z Niemcami w roku 1918. Zmarł w 1924 roku. Spoczywa w mauzoleum na Placu Czerwonym.

Biografia rozszerzona Lenina

Od edukacji do emigracji

Ukończył gimnazjum, by następnie rozpocząć studia prawnicze. Zasilał zebrania rewolucyjne za co został zesłany. Studia ukończył w trybie eksternistycznym w Petersburgu. Trudnił się po studiach stanowiskiem obrońcy sądowego. Był już wówczas ściślej związany z środowiskiem rewolucyjnym. Był autorem scalenia tych środowisk, bowiem utworzył w 1895 roku Związek Walki o Wyzwolenie Klasy Robotniczej. Był to powód, dla którego dwa lata później został zesłany na Syberię. Z zsyłki powrócił w roku 1900 udając się na emigrację.

Działalność emigracyjna

Trafił do Niemiec, gdzie podjął prace redakcyjne nad gazetą rewolucyjną „Iskra”, przyjmując jednocześnie pseudonim Lenin. Doprowadził swym programem do rozłamu w łonie Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji (SDPRR), wówczas to powstało radykalne ugrupowanie bolszewików oraz mniej radykalne mienszewików. Był następnie obecny w trakcie rosyjskiej rewolucji w latach 1905 – 1907. Wkrótce jednak emigrował ponownie. Wraz z definitywnym rozpadem SDPRR stał się przywódcą bolszewików. W latach natomiast 1912 – 1914 przebywał m.in. w Krakowie, będąc korespondentem legalnej w Rosji gazety „Prawda”.

W kierunku władzy totalnej

Po wybuchu I wojny przebywał w Szwajcarii. Pracował wówczas nad teoretyczną odsłoną swych idei. Był obecny w 1915 i 1916 roku na konferencjach II Międzynarodówki, zwalczając reformistów i opowiadając się za stanowiskiem klasy robotniczej wolnym od zaangażowania w działania wojenne. Powrócił do Piotrogrodu w 1917 roku w związku ze zwycięstwem rewolucji lutowej. Wówczas to ogłosił swe tezy kwietniowe forsujące rewolucję socjalistyczną w miejsce burżuazyjno – demokratycznej. Padło wtedy też hasło „Cała władza w ręce rad”, angażujące bolszewików do organizowania się. Partia tymczasem została zdelegalizowana, co znowu wymusiło na nim emigracje. Nadszedł wkrótce październik 1917, kiedy to mógł już przejąć władzę. Stanął na czele Rady Komisarzy Ludowych. Miała miejsce w ślad za tym krwawa wojna domowa, którą prowadził do 1921 roku. Utworzył wtedy tzw. Czeka, czyli Wszechrosyjską Nadzwyczajną Komisję do Walki z Kontrrewolucją i Sabotażem. Wprowadził komunizm wojenny charakteryzujący się nacjonalizacją przemysłu, kolektywizacją rolnictwa oraz systemem kartkowym. Był autorem „czerwonego terroru”.

Cień refleksji

Poglądy gospodarcze zdążył pod koniec życia zweryfikować, podejmując w roku 1921 próbę powrotu do gospodarki rynkowej. W 1922 roku patronował jako twórca III Międzynarodówki powstaniu ZSRR. Zakończył wojnę z Niemcami pokojem brzeskim z 1918 roku, nawiązując stosunki dyplomatyczne traktatem w Rapallo. Zmarł w 1924 roku, by spocząć w mauzoleum na Placu Czerwonym.

Ciekawostki o Leninie

• Lenin próbował uskuteczniać swój pogląd wcielając go w życie wpierw na terytorium Niemiec. Tymczasem niemieccy zwolennicy marksizmu, widząc w nim zarzewie „czerwonego terroru”, dołożyli starań, aby umieścić Lenina w specjalnie zaplombowanym pociągu, którego zadaniem było wywieźć Lenina jak najdalej – do Rosji, by to tam uskuteczniał swój program, jako swoisty sabotaż na Rosji walczącej z Niemcami podczas I wojny.
• Według niektórych materiałów źródłowych, Lenin nie był wzorem bohatera, lecz przeciwnie. Ukrywał się nawet wówczas, gdy nie szukano go zbyt aktywnie.
• Lenin mówił o komunizmie i pragnął go. Tymczasem szerzył tak zwany bolszewizm, który u swych podstaw różnił się od komunizmu zasadniczo, ponieważ był formą czerwonego feudalizmu z jego strukturami pionowymi.

Cytaty Lenina

„Religia to rodzaj duchowego alkoholu, w którym niewolnicy kapitału topią swoje człowieczeństwo i pragnienie lepszego życia.”

„Stany Zjednoczone świata (a nie Europy) są tą formą państwową zjednoczenia i wolności narodów, którą wiążemy z socjalizmem – dopóki całkowite zwycięstwo komunizmu nie doprowadzi do ostatecznego zniknięcia wszelakiego, a więc również demokratycznego, państwa.”

„Wyobrażam sobie, że kiedy odniesiemy zwycięstwo w skali światowej, zbudujemy ze złota ustępy publiczne na ulicach kilku największych miast świata. Byłby to „najsprawiedliwszy”, najbardziej pouczający i poglądowo zademonstrowany sposób użycia złota dla tych pokoleń, które nie zapomniały, że w walce o złoto wymordowano dziesięć milionów ludzi i okaleczono trzydzieści milionów w „wielkiej wyzwoleńczej” wojnie lat 1914–1918, w wojnie, która rozstrzygnąć miała doniosły problem: który pokój jest gorszy – brzeski czy wersalski; w walce o to złoto czyni się na pewno przygotowania do wymordowania dwudziestu milionów ludzi i okaleczenia sześćdziesięciu milionów w wojnie, która wybuchnie gdzieś około 1925 czy 1928 roku i toczyć się będzie między Japonią i Ameryką, albo między Anglią i Ameryką, albo też między innymi mocarstwami.”