Irena Santor - biografia, życiorys, ciekawostki, cytaty

Irena Santor przyszła na świat 9 grudnia 1934 roku w miejscowości Popów Biskupi. Jest polską piosenkarką, która wykonuje tak zwany pop tradycyjny.

Spis treści

Krótki życiorys Ireny Santor

Irena Santor jest polską wokalistką, która dysponuje całkiem unikalnym głosem (mezzosopranem). Występuje często zapowiadana jako „pierwsza dama polskiej piosenki”.

Irena Santor (z domu natomiast Wiśniewska) przyszła na świat w miejscowości Papów Biskupi, niedaleko Bydgoszczy, 9 grudnia roku 1934. Tuż po II wojnie zamieszkała w Polanicy Zdroju, gdzie mogła ukończyć Gimnazjum Zdobienia Szkła, ale i chodziła do Zasadniczej Szkoły Zawodowej Przemysłu Szklarskiego.

Talent muzyczny Ireny Santor objawił się jeszcze w szkol. Przesłuchał ją wpierw Zdzisław Górzyński, czyli dyrektor opery poznańskiej, lecz z jego rekomendacją trafiła Santor do Tadeusza Sygietyńskiego, który był założycielem Zespołu Pieśni i Tańca „Mazowsze”.

W „Mazowszu” swą pracę Irena Santor mogła rozpocząć w roku 1951. Trwało to okrągłych osiem lat, po których Santor zdecydowała się na karierę solową. Pierwszy występ tej jakże utalentowanej śpiewaczki miał miejsce w roku 1959, nie gdzie indziej, a w Sali Kongresowej. Od tej też pory Santor podejmowała współpracę z rozgłośnią Polskiego Radia.

Występowała w teatrze Ateneum i Syrena, współpracując z kabaretami takimi jak popularny wtedy „Wagabunda”, czy też „Karuzela Warszawska” oraz „U Kierdziołka”, . Wielokrotnie odbierała Santor nagrody na festiwalu chociażby w Opolu i w Sopocie. Zdążyła wypracować swe brzmienie, co widać na jej płytach takich jak „Duety”, czy też „Santor Cafe”. Rok 1991 był tym czasem przełomowym, kiedy ogłosiła Santor zakończenie kariery artystycznej, co bynajmniej nie oznaczało wycofania się z życia publicznego, ponieważ zaangażowała się w działalność charytatywną.

Biografia rozszerzona Ireny Santor

Swoje występy w „Mazowszu” Irena Santor zaczynała już w roku 1951. W zespole tym mogła wówczas poznać swojego męża, Stanisława Santora, który był skrzypkiem i koncertmistrzem orkiestry radiowej. Jednocześnie technik rzemiosła estradowego Santor uczyła się u słynnej wtedy prof. Wandy Wermińskiej. Już w roku 1959, czyli wraz z odejściem z „Mazowsza”, Irena Santor rozpoczęła swą już samodzielną działalność estradową.

W grudniu 1959 roku Irena Santor wystąpiła publicznie oraz solo – pierwszy raz bez Mazowsza, a to w jubileuszowym wtedy, czyli 50 wydaniu audycji „Zgaduj-Zgadula” (zaśpiewała wtedy jak przystało na format imprezy – w Sali Kongresowej warszawskiego Pałacu Kultury i Nauki.

W latach 1965-1966 Irena Santor dawała występy w Teatrze Ateneum oraz Teatrze Syrena, zostając też piosenkarką najpopularniejszą s=wśród amerykańskiej Polonii. Brała też Santor udział w festiwalach zagranicznych, na przykład na Majorce i w Rio de Janeiro. Koncertowała na wszystkich niemal kontynentach, za pewne w większości krajów europejskich, ale i w dalekiej Australii, czy też Azji i w obu Amerykach. Dokonała w trakcie swej kariery licznych nagrań ze specjalnym uwzględnieniem Polskiego Radia, a jednym z numerów szlagierowych był utwór zatytułowany „Straciłam twe serce”.

Wizerunek Ireny Santor, zwłaszcza ten medialny – w latach 60. umocniła rola jaką wokalistka odegrała w filmie „Przygoda z piosenką” w reżyserii Stanisława Barei, w którym gdzie zagrała Santor rolę gwiazdy piosenki, mianowicie Suzanne Blanche.

W 1978 była gospodynią programu zatytułowanego „Skąd my się znamy”. Obok niej tam też wystąpili, między innymi tacy znani i rozpoznawalnie jak Zbigniew Korpolewski, Kazimierz Kowalski, czy też Tadeusz Drozda. Program ten był wówczas wystawiony kilkakrotnie w samej warszawskiej Sali Kongresowej oraz i w kilku innych miastach Polski. Natomiast w roku 1979 związała się Irena Santor z katowicką Wojewódzką Agencją Imprez Artystycznych, dając dzięki temu wówczas cały cykl koncertów o charakterze recitalowym na terenie Śląska, występując także w estradowym programie zatytułowanym „Gwiazda zaprasza”. Oprócz tego ten sam czas oznaczał dla Ireny Santor nagrania wielu utworów dla katowickiej Telewizji Katowice oraz Rozgłośni Polskiego Radia.

Wreszcie w roku 1979 udało się Telewizji Polskiej zrealizować 49-minutowy program artystyczny zatytułowany „Gwiazdy estrady – Irena Santor”. W programie tym znalazły się m.in. przeboje jakie Santor zaśpiewała na przestrzeni lat 1968-1979.

W 1991 roku Irena Santor tymczasem zdecydowała się zarzucić czynne życie artystyczne. Zapowiadała, że nie będzie dawać koncertów innych na żywo niż te związane z imprezami charytatywnymi i promującymi zdrowy tryb życia. Tak oto jednak po całkiem gorącym przyjęciu jej przez publiczność (zwłaszcza w Sopocie w roku 2002) Santor te plany zmieniła.

Irena Santor w latach 1994–2004 pełniła funkcję przewodniczącej SPAWMR (Stowarzyszenia Polskich Artystów Wykonawców Muzyki Rozrywkowej). Uczestniczyła także w działaniach Rady Artystycznej Polskich Nagrań.

Natomiast w 2000 ukazał się długo oczekiwany album pod tytułem „Santor Cafe”, na płycie tej można znaleźć największe światowe standardy autorstwa takich m.in. jak Hubert Giraud, Michael Legrand czy też Burt Bacharacha, czyli utwory wyśpiewane niegdyś przez gigantów formatu Franka Sinatry czy też Joe Dassina.t

Trzeba przy tym podkreślić, iż Irena Santor nadal aktywnie bierze udział w życiu estradowo-telewizyjnym; w 2005 i w 2010 brała udział chociażby w programie telewizyjnym z cyklu „Kawa czy herbata”. 13 marca 2010 na antenie tymczasem telewizji Polsat zadebiutował program „Tylko nas dwoje”, w którym to Irena Santor zasiadła w programowym jury.

Ciekawostki o Irenie Santor

Nigdy nie uczyła się śpiewu profesjonalnie.
W jej repertuarze znajduje się ponad 1000 różnych piosenek
Musiało upłynąć 30 lat, bowiem wtedy to dopiero po przeczytaniu książki Jerzego Grygolunasa „Festiwale opolskie” z 1971 roku, Irena Santor dowiedziała się dlaczego organizatorzy tej imprezy nie mogli jej zaprosić na I Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1963 roku.
Jest pierwszą w Polsce piosenkarką uhonorowaną doktoratem honoris causa.
Irena Santor wraz z zakończeniem kariery muzycznej, mogła jednocześnie zaangażować się bardziej w różne akcje charytatywne. Propagowała dotąd między innymi programy związane z badaniami mammograficznymi. Pomogła w finansowaniu podobnych działań, wypuszczona na rynek w 2008 roku płyta zatytułowana „Nasza niepodległa”. Zaśpiewało i zagrało tam kilkunastu polskich artystów, w tym Irena Santor.
W 1995 ukazały się pamiętniki Ireny Santor pod tytułem „Miło wspomnieć”.

Cytaty Ireny Santor

„Nauczono mnie stać sztywno, bez ruchu, na zasadzie: minimum środków, maksimum wyrazu. Śpiewając, czułam, jak moje ręce się zaciskają, a nogi wrastają w scenę. A potem przyszły inne czasy, nastał nowy styl, pojawił się Czesław Niemen i inni. Odkryłam, że ja też mogę się poruszać, zaczęłam od małych kroków, drobnych gestów. Brałam lekcje z ekspresji ciała i aktorskiej interpretacji tekstu u Barbary Fijewskiej. Cierpliwie szlifowałam rzemiosło, bo bez niego nie utrzyma się żaden talent.”

„Lubię punktualność. Dyscyplinę mam we krwi. Nie uważam jej za męczący obowiązek, to raczej sposób okazywania ludziom szacunku.”

„Mazowsze to była szkoła życia. Byliśmy przygotowywani do występów na scenie. Uczono nas fachu, przyjeżdżali do nas najlepsi instrumentaliści, muzycy, wożono nas do teatru i opery. Jeździliśmy na tournée po Polsce i za granicę. Ale chyba ważniejsze było to, jak nas tam wychowywano, jaką wpajano kulturę.”