Fryderyk Chopin

Fryderyk Chopin (1810-1849) to polski kompozytor i pianista, który uważany jest za jednego z najważniejszych kompozytorów polskich w historii.

Krótki życiorys Fryderyka Chopina

Fryderyk Franciszek Chopin urodził się w 1810 roku w Żelazowej Woli. Po ojcu, Francuzie z pochodzenia, dziedziczył korzenie szlacheckie. Dojrzewał muzycznie pod okiem matki. Później prowadził go Wojciech Żywny. Skomponował wówczas utwór „Polonez B-dur”. Koncertował w salonach arystokracji warszawskiej, również dawał koncerty dobroczynne. Dla Chopina wczesnego okresu inspirująca była polska muzyka ludowa. Rok 1826 oznaczał dla Chopina wyprawę do Berlina, był też w Wiedniu, Dreźnie i Pradze. Ostatnie koncerty dał w Wiedniu, Salzburgu, Monachium i Stuttgart’cie. Końcowy etap dotyczył Paryża, gdzie osiadł — to tam koncertował wyjątkowo intensywnie, na tyle intensywnie, by wyrobić sobie markę człowieka wybitnie utalentowanego. Odnalazł wkrótce posłuch wśród wydawców angielskich, niemieckich i francuskich, którzy rozsławili go. Był również Chopin wówczas zaangażowany w nauczanie gry i kompozycji, z czego odnotowywał spory przychód. Ponadto poznał wielu wybitnych tamtego okresu, a pośród nich Feliksa Mendelssohna, Gioacchiino Rossini’ego, Franciszka Liszt’a, czy Vincenzo Bellini’ego. Z nimi to wymieniał pogląd na grę, ale i w wielu innych tematach, którymi żyły salony. Rok 1826 oznaczał dla Chopina niezwykłą znajomość — poznał George Sand, która została jego partnerką życia. Razem podróżowali. Niestety Chopin zachorował na gruźlicę. Stan zdrowia artysty sukcesywnie pogarszał się. Zmarł 17 października 1849 w Paryżu. Pozostaje najwybitniejszym polskim kompozytorem i niezapomnianym pianistą.

Biografia rozszerzona Fryderyka Chopina

Fryderyk Franciszek Chopin urodził się 1 marca 1810 w Żelazowej Woli, przynajmniej taką datę podawał Fryderyk i jego rodzina oraz taką datę Fryderyk podał, gdy w styczniu 1833 roku został członkiem Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu. Wątpliwości budzi fakt, że w księdze urodzeń i księdze chrztów w Brochowie podawany jest dzień 22 lutego. Kontrowersje dotyczą także roku urodzenia, gdyż nie ma pewności, czy urodził się w 1810 czy może w 1809 roku.

Jego ojciec, Mikołaj Chopin, był z pochodzenia Francuzem. To po nim Fryderyk Chopin odziedziczył korzenie szlacheckie. Tymczasem to nie jego ojciec był muzykalny, ale matka – Justyna z Krzyżanowskich, i to ona była pierwszym nauczycielem gry syna. Zaczęła go uczyć gry na fortepianie, gdy miał 4-5 lat.

Jego pierwszym profesjonalnym nauczycielem gry na fortepianie był Wojciech Żywny, u którego zaczął pobierać lekcje w 1816 roku. Nie mniej muzykalną była wówczas też siostra Chopina, Ludwika, potrafiąc muzykować w domu, bo grając na cztery ręce z Chopinem i jego nauczycielem. Z tamtego okresu pochodzi „Polonez B-dur” Chopina. Okres ten charakteryzuje się już początkami koncertowymi młodego Chopina. Do miejsc, gdzie grywał, należały salony arystokracji warszawskiej. Angażował się też w koncerty dobroczynne.

Na przestrzeni lat 1823-1826 Fryderyk Chopin uczył się w Liceum Warszawskim, w którym pracował jego ojciec. Następnie na jego drodze w wieku lat szesnastu, zagościł Józef Elsner, czyli teoria kompozycji i warszawska Szkoła Główna Muzyki. Jak miało się wkrótce okazać, talent Chopina dojrzewał pod wpływem tańców i pieśni ludowych Lubelszczyzny, Wielkopolski, Kujaw i Mazowsza. Przełomowy był z kolei rok 1826, kiedy to mógł odbyć podróż do Berlina, następnie Wiednia, Drezna i Pragi. Studia u Józefa Elsnera ukończył, mając dziewiętnaście lat.

W październiku 1830 roku Fryderyk Chopin wystąpił ostatni raz przed publicznością w Warszawie, a to w związku z tym, że 2 Listopada 1830 udał się do Drezna, następnie do Wiednia, Salzburga, Monachium i Stuttgartu. W czasie drogi napisał dziennik zwany „Dziennikiem stuttgarckim”, w którym przedstawił stan swojego ducha w momencie upadku powstania listopadowego. Powstały wtedy pierwsze szkice do Etiudy „Rewolucyjnej”.Utwory tego okresu charakteryzują się dramatyzmem, który powoli zaczął dominować w jego twórczości.

W roku 1831 roku Fryderyk Chopin przybył do Paryża, gdzie osiadł na stałe. W Paryżu Chopin intensywnie koncertował. Wkrótce wyrobił sobie markę, wykonując później własne utwory. Jego pozycja kompozytora i pianisty stawała się coraz większa. Chopin był doskonałym kompozytorem – jak okazywało się z czasem. Jego dzieła wydawali wydawcy francuscy, niemieccy i angielscy. Natomiast głównym źródłem utrzymania Chopina była działalność stricte dydaktyczna. Nie mógł narzekać na brak uczniów, zwłaszcza jako człowiek niezwykle towarzyski. Tacy jak: Franciszek Liszt, Vincenzo Bellini, Gioacchino Rossini i Feliks Mendelssohn byli jego towarzyszami rozmów i kompozycji, rzecz jasna również wielu innych, których nie sposób wymienić.

W 1836 roku poznał wreszcie miłość życia, czyli pisarkę George Sand. Stała się ona podmiotem jego natchnienia, jego życiową partnerką, mającą znaczący, jeśli nie decydujący, wpływ na życie kompozytora. Razem podróżowali, odwiedzając Majorkę, Marsylię i Genuę.

Choroba i śmierć

Tymczasem Fryderyk Chopin rozchorował się na gruźlicę. Od 1839 roku stan zdrowia chorego się pogarszał. W 1848 roku odbył ostatnią podróż. Koncertował w Anglii i Szkocji, dając 16 listopada ostatni publiczny koncert w Londynie, po którym ciężko zaniemógł. Po powrocie do Paryża był już na skraju zdolności biologicznych. Zmarł w wieku zaledwie 39 lat, 17 października 1849 roku. Pochowany został na Paryskim cmentarzu Pere Lachaise. Serce Chopina znajduje się w Warszawie – jest wmurowane w Kościele św. Krzyża przy Krakowskim Przedmieściu.

Twórczość

Fryderyk Chopin jest uznawany za najwybitniejszego polskiego kompozytora oraz wybitnego pianistę. Pozostaje czołowym przedstawicielem muzyki okresu romantyzmu. Nieprzypadkowo więc otrzymał przydomek poety fortepianu. Twórczość Chopina określa niezwykłą wrażliwość. Czerpał jednocześnie z klasyki, jak i polskiej muzyki ludowej, którą doceniał na równi z tą pierwszą. Nazwisko Chopina oznacza dziś kunszt przemyślany w najmniejszych drobiazgach. Koncerty chopinowskie cieszą się niesłabnącym zainteresowaniem ze względu, chociażby na samą sylwetkę artysty. Miał głęboki szacunek do dokonań artystycznych Mozarta i Bacha. Na przykład w akcie umiłowania Mozarta napisał „Wariacje B-dur”, Bacha – „Fugę a-moll”. Nie lubił romantyzmu, mimo że nazywano go romantykiem. Jego jedynym ukłonem w stronę epoki romantyzmu były „Ballady F-dur” i „g-moll”. Zostały one skomponowane wedle samego kompozytora na temat „Jeziora Świteź” i „Świtezianki” Mickiewicza. Od początku komponowania Chopin miał wyjątkową skłonność do tematów polskich. Szczególnie zajmowały go polskie tańce ludowe – mazurki, oberki, polonezy i kujawiaki, których elementy zawarł w słynnych Polonezach i Mazurkach.

Ciekawostki o Fryderyku Chopinie

• Cierpiał na depresję.
• Otrzymał przydomek poety fortepianu.
• Chopin nie lubił romantyzmu, mimo że nazywano go romantykiem.
• Szczególnie zajmowały go polskie tańce ludowe – mazurki, oberki, polonezy i kujawiaki, których elementy zawarł w słynnych Polonezach i Mazurkach.
• Najnowsze badania wskazują, że przyczyną śmierci kompozytora była najprawdopodobniej mukowiscydoza.
• Jego imieniem nazwano krater na Merkurym.
• Ojciec młodego Chopina pragnął ponad wszystko, aby syn zrealizował jego niezrealizowane ambicje. Był człowiekiem zaborczym w stosunku do syna, przez co Fryderyk niemal znienawidził kompletnie muzykę.
• Fryderyk Chopin tak jak ojciec dla niego był bardzo surowy dla swoich uczniów, mowa nawet o aktach nieomal w postaci rękoczynów.
• Chopin obsesyjnie bał się, że zostanie pogrzebany żywcem.