Cyprian Kamil Norwid

Cyprian Kamil Norwid był wybitnym prozaikiem i poetą, znakomitym dramaturgiem, który poświęcał się również grafice i malarstwu. Był wreszcie myślicielem, w dorobku którego odnajdujemy na przykład utwór „Bema pamięci żałobnej rapsod” oraz „Coś ty Atenom zrobił Sokratesie”.

Spis treści

Krótki życiorys Cypriana Kamila Norwida

Cyprian Kamil Norwid urodził się we wsi Laskowo-Głuchy pod Radzyminem 24 września 1821 roku. Zmarł w Paryżu 22/23 maja 1883 roku. Należy do najwybitniejszych polskich prozaików i poetów, był również znakomitym dramaturgiem, grafikiem, malarzem, czy wreszcie myślicielem. W dorobku artysty znajduje się chociażby słynny utwór „Bema pamięci żałobnej rapsod” z roku 1851, czy „Coś ty Atenom zrobił Sokratesie”, który ukazał się w roku 1856. Ale to mało, bowiem wymieniać można więcej w dorobku tego jednego z największych polskich romantyków. W 1859 roku ukazał się „Do obywatela Johna Browna” , później „W Weronie” i „Moja ojczyzna” lub równie liryczne „Vade-mecum”. Pośród jego poematów odnajdujemy na przykład „Fortepian Szopena”czy „Assunta”, pisane prozą „Czarne Kwiaty” i „Białe Kwiaty”; napisał pięć nowel, a pośród nich „Ad leones!” i „Stygmat”, natomiast z ośmiu dramatów chociażby „Kleopatra i Cezar” oraz „Za kulisami”. W dorobku artysty znajduje się też kilkanaście obrazów, a pośród nich ten zatytułowany „Jutrznia”.

Biografia rozszerzona Cypriana Kamila Norwida

Młodość ukoronowana jedną znajomością

Dorastał u boku brata na wychowaniu natomiast swojej babci. Przełomowy był dla niego szesnasty rok życia, bowiem wówczas to porzucił szkołę gimnazjalną by wstąpić do prywatnej szkoły artystów malarzy. Studia artystyczne skończył. Jego debiut miał miejsce w wieku lat dziewiętnastu, kiedy opublikowała go „Prasa Warszawska”. Następny rok przyniósł inspirującą podróż Norwida po Królestwie zwanym „kongresówką”. Kraj jednak opuścił rok później, zwiedzał Drezno, Monachium, Weronę, Ferrarę i Florencję, by następnie trafić do Norymbergi, Neapolu i Rzymu, gdzie przyjął bierzmowanie. Był rok 1845, a Norwid zakochał się w Marii Kalergis, następnie zwiedzał z nią oraz poznaną również Marią Trębnicką Włochy.

Jedna znajomość przerodzona w miłość

W 1846 roku został aresztowany w Berlinie z powodów politycznych. Następnie wrócił do Rzymu i tam poznał Adama Mickiewicza i zaprzyjaźnił się z Zygmuntem Krasińskim, by w ślad za nowymi znajomościami odbyć audiencje u papieża Piusa IX. Udał się do Paryża, gdzie poznał Słowackiego, Zaleskiego i Chopina. Zmuszony był wówczas korzystać z zasiłków swojego przyjaciela Krasińskiego oraz Augusta Cieszkowskiego. Miał 31 lat gdy oświadczył się wspomnianej Marii Trębickiej, miłość jednak nie została odwzajemniona, w związku z czym wciąż podróżował. Był wówczas w Londynie oraz w Nowym Jorku. Ostatecznie w roku 1854 przyjechał do Paryża i tam pisane mu było zostać do końca życia.

Dramatyczny koniec

Mając lat 56 Norwid został bez środków do życia. Przebywał w przytułku, mianowicie jako pensjonariusz Domu Św. Kazimierza, a ściślej na przedmieściach Paryża. Umarł tam mając 62 lata. Początkowo został pochowany na cmentarzu w Ivry, 5 lat później na cmentarzu w Montmorency, a 15 lat później przeniesiono ciało do grobu domowników Hotelu Lambert.

Ciekawostki o Cyprianie Kamilu Norwidzie

Norwid prowadził swój pamiętnik, w którym przechowywał ważne dla siebie listy, zdjęcia i własne adnotacje. Cierpiał na samotność, więc niekiedy wyjmował pewne zdjęcia lub inne składowe pamiętnika i wieszał na ścianie. Następnie ściągał i w ich miejsce umieszczał inne, o których chciał pamiętać lub powspominać.
Był wielkim pasjonatem roślin – odwiedzał ogrody i parki. W miejscu gdzie żył zapełniał przestrzeń roślinami doniczkowymi.
Był niemal stworzony do deklamacji wierszy, ponieważ uchodził za doskonałego recytatora. Był jednakowoż wspaniałym mówcą, który zapalał serca, zwłaszcza w przemowach patriotycznych.
Ukochana przez niego Maria Kalergis była po prawdzie osobą sztuczną i nieszczerą, która jedynie zwodziła twórcę zapowiadającego się wówczas bardzo dobrze.

Cytaty Cypriana Kamila Norwida

„Apostolstwo nie jest dyplomacją i kuglarstwem, i kabalistyką, ale proroctwem szczerym.”

„Autorów sądzą ich dzieła.”

„Głosem narodu jest harmonia ojczysta, mieczem – jedność i zgoda, celem – prawda.”

„Gorzki to chleb jest polskość…”

„Heroizm nie jest w samych bitwach, ale na wszystkich polach życia i nieustannie. Owszem bitwy dlatego tylko bywają, iż heroizm nie bywa pierwej na polach życia praktykowany.”

„Kto ukochał ogół, a nie ukochał pojedynczo – to Robespierre. Kto ukochał tylko pojedynczych, a ogół zdeptał, to Neron.”

„Któż nie chciałby stać się przez szczęście głupszy, zamiast być mądrzejszym przez szkodę?”