Anna Dymna

Anna Dymna przyszła na świat w Legnicy, 20 lipca 1951 roku, jako Małgorzata Dziadyk. Jest oprócz faktu bycia aktorką filmową i teatralną, również działaczką społeczną, założycielką i prezesem Fundacji Anny Dymnej „Mimo Wszystko”.

Spis treści

Kliknij, aby przeczytać artykuł:
Anna Dymna – Życiorys, Mąż, Syn, Fundacja

Krótki życiorys Anny Dymnej

Anna Dymna urodziła się 20 lipca 1951 roku w Legnicy. Jest popularną polską aktorką teatralną oraz filmową, znaną również z jej wysiłków charytatywnych. Podjęła i z sukcesami ukończyła studia w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej, imienia Ludwika Solskiego. Jej debiut na deskach teatru miał miejsce jeszcze na studiach, w 1969 roku, czyli w momencie, w którym udało jej się wcielić w role Isi oraz Chochoła w wyreżyserowanym przez Lidie Zamkow „Weselu” autorstwa Stanisława Wyspiańskiego. Oprócz tego była zapraszana do współpracy również przez innych wytrawnych reżyserów kina polskiego, takich choćby jak Jerzy Jarocki, Andrzej Wajda, czy Jerzy Hoffman. Artystka za rolę w filmie „Tylko strach” otrzymała „Złotą Kaczkę” w roku 1993, ale i „Złote Lwy” w kategorii najlepsza główna rola kobieca (za ten sam film). Już wcześniej natomiast, bo w 1989 roku, Anna Dymna otrzymała jakże prestiżowy Srebrny Krzyż Zasługi, z kolei w 2004 roku w udziale przypadł jej Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. Zwrócono też uwagę na całokształt pracy artystycznej Anny Dymnej, wyróżniono ją bowiem także nagrodą Akademii Telewizji – Superwiktorem (w roku 2004). Aktorka miała i okazję w roku 1997 uwiecznić odcisk swej dłoni na słynnej Promenadzie Gwiazd w Międzyzdrojach. Ważny w jej biografii jest bez wątpienia rok 2003, wówczas to została prezesem fundacji „Mimo Wszystko”, która ma za zadanie działać pomocowo na rzecz dorosłych osób niepełnosprawnych intelektualnie. Jest Anna Dymna również laureatką Orła za drugoplanową rolę kobiecą w produkcji filmowej zatytułowanej „Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy” (2015).

Biografia rozszerzona Anny Dymnej

Swymi korzeniami Anna Dymna sięga Kresów, jej matka przyszła na świat w dziś ukraińskiej miejscowości Brody, natomiast ojciec wywodził się z również ukraińskiej dziś Kołomyi. Do kontaktu i znajomości pomiędzy jej rodzicami w Krakowie, gdzie oboje podejmowali studia w tym samym czasie. DO ciekawostek należy tez fakt, iż prababka Anny Dymnej była Ormianką.

Średnie wykształcenie artystka uzyskała za sprawą uczęszczania do krakowskiego VII Liceum Ogólnokształcącego, im. Zofii Nałkowskiej. W roku 1973 z kolei Dymna otrzymała dyplom ukończenia swych studiów krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego. Od 1990 roku Anna Dymna jest wykładowczynią na wspomnianej uczelni. Tymczasem od 1973 roku aktorka związała się z krakowskim Teatrem Starym. Zadebiutowała jeszcze w 1969 roku, wówczas to rolą Isi oraz Chochoła na deskach krakowskiego Teatru im. Juliusza Słowackiego, w sztuce „Wesele” autorstwa Stanisława Wyspiańskiego.

Anna Dymna często akcentowała znaczny wpływ, jaki wywarł na nią Wiesław Dymny, czyli jej pierwszy mąż, z którym pobrała się na studiach. W związku z poświęconym jego osobie programowi telewizyjnemu, a w związku z 20. rocznicą śmierci, Anna Dymna zwróciła się z prośbą do ulubionego zespołu swojego syna, rock’n’rollowej kapeli Big Cyc, o napisanie trzech utworów muzycznych do tekstów Dymnego, takich jak te zatytułowane „Mam to w nosie”, jak i „Łazik z Tormesu” oraz „Wszyscy święci”. Dzięki udostępnionej przez Anne Dymną twórczości Wiesława Dymnego (po części wcześniej niepublikowanej) grupa Big Cyc mogła też nagrać swój album „Wszyscy święci”.

W 2002 została tą osobą, która inicjowała mający miejsce w niedzielne przedpołudnia Krakowski Salon Poezji, czyli koncept Teatru im. Juliusza Słowackiego, prowadzony przez nią wraz z takimi jak Józef Opalski, Bronisław Maj oraz trzeci mąż Anny Dymnej, czyli dyrektor teatru Krzysztof Orzechowski. Tęże inicjatywę doceniono jako wartość kulturalną w regionie w 2003, stąd też i otrzymana na to konto nagroda literacka Nike.

W 2003 na antenie Programu Drugiego Telewizji Polskiej Anna Dymna zadebiutowała ze swym cyklicznym programem „Anna Dymna – Spotkajmy się”, poruszając wszelakie tematy dotyczące choćby miłości, zjawisk z zakresu akceptacji, czy też samotności i szczęścia, nadziei oraz wiary, goszcząc w programach ludzi niepełnosprawnych oraz ciężko chorych. Program okazał się być strzałem w dziesiątkę, zostając dwukrotnie nominowanym do prestiżowej Nagrody im. Andrzeja Wojciechowskiego, mianowicie nagrody, jaka przyznawana jest za materiały o charakterze dziennikarskim, wpływające na życie ludzi w Polsce.

Wreszcie w 2003 roku Anna Dymna założyła w Krakowie Fundację Anny Dymnej „Mimo Wszystko”, zostając prezesem tejże fundacji. Natomiast celem tej instytucji jest opieka nad niepełnosprawnymi intelektualnie mieszkańcami schroniska zlokalizowanego w podkrakowskiej miejscowości Radwanowice. Stopniowo fundacja udało się z czasem przekształcić się w dużą instytucję charytatywną, która pomaga osobom chorym i niepełnosprawnym na terenie całego kraju, organizującą na przykład Ogólnopolskie Dni Integracji „Zwyciężać mimo wszystko” czy też w ramach Ogólnopolskiego Festiwalu Twórczości Teatralno-Muzycznej Osób Niepełnosprawnych „Albertiana”, również jako instytucja zaangażowana w budowanie nowoczesnych ośrodków rehabilitacyjno-terapeutycznych.

Ciekawostki o Annie Dymnej

Jest osobą wyjątkowo zasłużoną dla polskiej kultury i nie tylko. W związku ze swoja działalnością Anna Dymna otrzymała takie odznaczenia jak Srebrny Krzyż Zasługi; Medal św. Brata Alberta; Order Uśmiechu; Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski; Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Order Ecce Homo; Medal św. Jerzego; Medal „Milito Pro Christo”; czy wreszcie Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.

Anna Dymna jest tą osobą, która zaangażowała się w cały szereg działalności pomocowych, wśród których wystarczy pewnie wymienić takie przedsięwzięcia jak Obywatelski Komitet Ratowania Krakowa, również Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy, Fundacja „Mam Marzenie”, Stowarzyszenie „Wielkie Serce”, Fundacja „Akogo?” czy też Fundacja „Nuta Nadziei”.

W 1999 roku Anna Dymna rozpoczęła współpracę z bardzo popularną Fundacją im. Brata Alberta w zakresie pomagania w organizowaniu i realizacji Teatru „Radwanek” (aktorami w tymże teatrze są osoby z niepełnosprawnością intelektualną).

Cytaty Anny Dymnej

„Konrad Swinarski (…) nauczył mnie, że chcąc uprawiać zawód aktora, należy przede wszystkim kochać teatr. Miłość, pasja i wiara w to, że to, co się robi jest ważne i wspaniałe, czyli absolutne oddanie – są niezbędne do tworzenia spektaklu. Nie wyobrażam sobie, żeby mogło być inaczej.”

„Ja sobie odpoczywam w teatrze. Ten zawód jest co prawda bardzo emocjonalny, ale scena to mój oswojony świat, panuję nad nim. Ale jeśli jestem bardzo zmęczona, czytam wiersze. I naprawdę mi to pomaga. Wchodzę w inny świat, zaczynam się nad czymś zastanawiać. I przestają mnie drażnić małe rzeczy, przestaję się z ich powodu wściekać. Szkoda mi na to czasu.”

„Praca w teatrze jest dla mnie ważniejsza, daje mi bezpieczeństwo. Jeśli się pracuje w dobrym teatrze, można się ciągle uczyć, a w filmie już nie ma na to czasu. Poza tym teatr mi daje spokój, rytmizuje moje szalone życie; dzięki niemu nie zwariowałam.”